Integrację sensoryczną definiuje się jako proces organizowania i porządkowania docierających do mózgu informacji pochodzących z poszczególnych układów zmysłów, którego rezultatem jest celowe działanie. Uczymy się przez zmysły i bez informacji docierających do naszego systemu nerwowego nie byłoby uczenia się ani rozwoju.

Największe znaczenie dla prawidłowego kształtowania integracji sensomotorycznej mają podstawowe układy zmysłów:

• przedsionkowy (westybularny),
• proprioreceptywny (kinestetyczny),
• dotykowy (taktylny),
• wzrokowy,

Stosowana  u dzieci z:

• Nieprawidłową  koordynacją ruchową: mniej sprawne motorycznie, powolne, niezgrabne ruchowo, które boją się ruchomych przyrządów, karuzeli, huśtawek itp.,
• Nadmiernie wrażliwych na niektóre bodźce:  dźwiękowe, dotykowe,
• Nadmiernie ruchliwych,
• Trudnością skupienia i koncentracji uwagi,
• Słaba organizacja zachowania, brak planowania,
• Trudności z nauką w opanowaniu nauki pisania, czytania, liczenia
• Opóźnieniem w rozwoju mowy,

Terapia ma formę zabawową, kierowaną przez terapeutę mająca na celu  poprawę integracji w obrębie podstawowych układów zmysłowych. Dziecko jest zachęcane i kierowane do wykonywania aktywności, które będą wyzwalać i prowokować odpowiednie, skuteczne reakcje na bodziec sensoryczny. W trakcie zajęć wykonywane są odpowiednie dla dziecka aktywności dostarczające stymulacji przedsionkowej, proprioceptywnej oraz dotykowej. Stopień trudności tych aktywności stopniowo wzrasta tak, aby wymagać od dziecka bardziej zorganizowanych i zaawansowanych reakcji. Terapia jest dla dziecka przyjemnością, ale jednocześnie ciężką pracą, nastawioną na osiągnięcie sukcesu, który prawdopodobnie byłby niemożliwy w całkowicie spontanicznej zabawie. Ważnym aspektem terapii jest motywacja dziecka. W trakcie terapii wykorzystujemy różnorodne przyrządy i pomoce terapeutyczne, takie jak: huśtawki, platformy i uprzęże podwieszane, hamaki, piłki, wałki, równoważnie, deskorolki i wiele innych.